Luiaard te traag om klimaatverandering bij te benen

De studie onderzoekt hoe de tweevingerige luiaard, die zowel in hoog- als laaglandgebieden leeft, reageert op wisselende omgevingstemperaturen. Via calorimetrie hebben onderzoekers het zuurstofverbruik en de kernlichaamstemperatuur van luiaards gemeten onder omstandigheden die de verwachte klimaatverandering nabootst. De resultaten doen het ergste vrezen voor het overleven van de soort, met name in hoger gelegen gebieden.

Beperkt metabolisme

“Luiaards worden inherent beperkt door hun trage metabolisme en hun unieke onvermogen om de lichaamstemperatuur effectief te reguleren - in tegenstelling tot de meeste andere zoogdieren”, zegt Rebecca Cliffe, zoöloog bij de Sloth Conservation Foundation.

Uit het onderzoek blijkt dat de dieren bijzonder temperatuurgevoelig zijn. Ze ervaren een sterke toename van hun rustmetabolisme naarmate de temperatuur stijgt. En hun beperkte energieverwerkingsvermogen, gecombineerd met een beperkte geografische flexibiliteit, maken het moeilijk om zich aan te passen aan het opwarmende klimaat.

De trage spijsvertering van de luiaard - tot 24 keer langzamer dan die van andere herbivoren - vormt een bijkomende uitdaging. Als de dieren meer energie nodig hebben, kunnen ze niet gewoon meer voedsel eten, en dus wordt het moeilijk om hun energiebalans in evenwicht te houden.

Om de soort te redden, moet enerzijds de klimaatverandering tot een minimum beperkt worden, en zijn daarnaast dringende beschermingsmaatregelen nodig om de luiaardpopulaties, met name die in hooggelegen gebieden, te beschermen