Het besluit van de Europese Unie (EU) om zich te gaan richten op bilaterale handelsakkoorden, kan slecht uitpakken voor ontwikkelingslanden. De EU komt met deze nieuwe strategie na het vastlopen van de multilaterale handelsbesprekingen in de Doha-ronde.

“Geef ze geen vissen om te eten, maar een vislijn om te vissen”. Het recept is <br />
zou oud als de straat: een verhoging van de exportcapaciteit als weg uit de <br />
armoede. In de praktijk blijken de stijgende handelsstromen aan de armste <br />
landen voorbij te gaan. De EU, met Duitsland op kop, verhoogt zijn budget <br />
“Hulp voor Handel” tegen 2010 tot twee miljard euro, om de exportmotor te doen <br />
aanslaan.

Noorwegen scheldt vijf arme landen 63 miljoen euro kwijt omdat de schulden ontstaan zijn door slecht ontwikkelingsbeleid uit het verleden. Dat is een primeur. "De stilte rond die problematiek is nu doorbroken en we doen een beroep op andere rijke landen, vooral in Europa, om het voorbeeld van Noorwegen te volgen", zegt Gail Hurley van de internationale anti-schuldengroepering Eurodad.

Naar schatting 50.000 kinderen zwoegen in de mijnen van de Congolese provincie Katanga. De kinderen en hun volwassen collega's ploeteren in schrijnende werkomstandigheden. De hulporganisatie Groupe One zet met steun van het VN-kinderfonds (Unicef) projecten op die voor een aantal van de jonge 'creuseurs' een alternatief kunnen bieden. Raf Costermans, die Groupe One in Congo vertegenwoordigt, ziet een voorzichtige kentering bij de plaatselijke autoriteiten, maar wil zeker nog geen victorie kraaien.

De T-shirts 'made in Bangladesh' zullen in onze winkels blijven toestromen: de textielindustrie in Bangladesh heeft de wereldwijde afschaffing van de sectorquota's overleefd, tegen alle voorspellingen in. Maar er ontstond een situatie waarbij hongerlonen voor de arbeiders niet dienen voor veel winst, maar gewoon om de sector te laten overleven. Fabriekseigenaar Chowdhury vindt dat zijn regering "absoluut heeft gefaald om goede voorwaarden te schappen via de Wereldhandelsorganisatie".

Landbouwhervormers in Zuid-Afrika staan voor een delicate evenwichtsoefening. Landloze zwarte boeren vinden dat de overdracht van de gronden – overwegend in blank bezit – niet snel genoeg gaat, investeerders vrezen voor een herhaling van het rampscenario van radicale onteigeningen in buurland Zimbabwe. Zwart-blanke partnerschappen en een commissie voor landrestitutie moeten het Zuid-Afrikaanse model doen slagen.

De vraag in Japan, Zuid-Korea en Singapore naar
traditionele medicijnen op basis van berengal blijft de illegale handel in
dat product stimuleren. Chinese berenkwekerijen varen er wel bij.