Bomen in de stad “leven snel en sterven jong”

Steeds meer steden zetten in op vergroening als een cruciale strategie om de duurzaamheid in de stad te verhogen en de impact van de verstedelijking op het milieu te beperken. Vaak worden daarbij bomen aangeplant, om het bladerdak in de stad uit te breiden en CO2 op te nemen.

Maar ons begrip van hoe dat bladerdak in de stad functioneert is beperkt, stellen onderzoekers van de Universiteit van Boston. Vaak wordt uitgegaan van bestaande cijfers over intacte bossen op het platteland, maar die kunnen niet zomaar worden toegepast op een boom in de stad. De onderzoekers vergeleken daarom de groei, mortaliteit en voortplanting van stadsbomen met hun collega’s op het platteland. Ze gebruikten computermodellen om de impact van verschillende vergroeningsscenario’s in te schatten.

Vier keer sneller

Uit hun onderzoek blijkt dat bomen in de straten van Boston tot vier keer sneller groeien in omvang dan dezelfde soorten op het nabijgelegen platteland van Massachusetts. Maar ondanks die snelle groei betekent de hogere mortaliteit dat de bomen minder CO2 opnemen: de gemiddelde mortaliteit ligt vaak tot dubbel zo hoog in de stad. 

Dat betekent dat inspanningen om de bomen gezond te houden en te beschermen van groot belang zijn voor vergroeningsprogramma’s in de stad, stellen de onderzoekers. Ook een slimme, strategische aanplant en een goed onderhoud kan de leefbaarheid van de groene initiatieven verbeteren. 

“Steden zijn de frontlijn in de strijd tegen de klimaatverandering, onder meer via vergroeningsprogramma’s”, zegt Ian Smith, hoofdauteur van de studie in Plos One. “Maar we ontdekten dat gewoon bomen aanplanten niet voldoende is om vergroening te verzekeren in oudere steden zoals Boston. Door de leeftijd, omvang en structuur van het bestaande bladerdak in de stad zijn inspanningen nodig om de gezondheid van de bomen te verzekeren. En daarmee ook de brede waaier van ecosysteemdiensten die ze aan de stad leveren.”