Trawlvisserij heeft enorme impact op zeevogels

Zeevogels behoren wereldwijd tot de meest bedreigde diersoorten, en daar speelt de visserij een grote rol in. Aangenomen wordt dat er elk jaar enkele honderdduizenden zeevogels worden gedood door twee van de drie meest gebruikte soorten visserij: kieuwnetten en langelijnvisserij.

Van de impact van de derde belangrijke soort, de trawlvisserij, was de impact tot nog toe grotendeels onduidelijk. Maar de nieuwe studie door de British Antarctic Survey (BAS) toont ook daar een grote impact. De studie combineert informatie over 25 gecontroleerde visgebieden en ontdekte dat jaarlijks minstens 44.000 zeevogels worden gedood.

“Dit is een erg pijnlijke statistiek”, zegt hoogleraar Ecologie Richard Phillips. “Uit onze bevindingen blijkt dat tien regionale visserijen jaarlijks honderden vogels vangen, zeven andere visserijen duizenden en één zelfs tienduizenden vogels per jaar. De totale bijvangst van alle gecontroleerde visserijen bedraagt ​​ongeveer 44.000 vogels per jaar, maar omdat veel visgebieden niet of slecht worden gemonitord, is de werkelijke mondiale sterfte in de trawlvisserij waarschijnlijk veel hoger.”

Albatros en jan-van-gent

De meest getroffen soorten in het Zuidelijk Halfrond zijn de iconische soorten albatros en grote stormvogel, waarvan er vele bedreigd zijn, en op het noordelijk halfrond vooral jan-van-genten.

Het goede nieuws is dat uit enkele langetermijnstudies blijkt dat beperkende maatregelen een groot verschil kunnen maken, met name een beter beheer van het slachtafval.

“De langetermijnoplossing voor deze verwoestende impact moet een innovatiever ontwerp van vissersschepen zijn om de teruggooi effectiever te beheren”, zegt Oli Yates van de Britse ngo RSPB, die meewerkte aan de studie. “Op de korte termijn moeten we zien dat bedrijven zich engageren tot een snelle adoptie van eenvoudige, economische en zeer effectieve maatregelen zoals schrikwekkende lijnen, die nu al met succes gebruikt worden door een klein aantal verantwoorde visserijen.”

De studie is verschenen in het tijdschrift Biological Conservation.